~~
Nie mam pojęcia ile już tak chodziłem, jednak okazało się to kompletnie bezowocne. Stała sceneria, wywołująca wrażenie pętli, w której wciąż krążyłem, nie mogąc się wydostać. Kiedy powoli traciłem nadzieję, tuż przede mną ukazała się niewielka, szczupła istotka, o włosach tak charakterystycznych, że nie sposób je pomylić. Poczułem przedziwną ulgę, jakby ogromny ciężar spadł mi z serca, jednak szybko odrzuciłem wszelkie uczucia, przybierając tak przydatny, niewzruszony wyraz twarzy. Lubiłem go i uważałem za coś praktycznego, czym zawsze mogę się wykręcić. Nie ukazywałem wielu uczuć, uważając to za wyraz słabości, jednak momentami nawet ja nie byłem w stanie ich powstrzymać. Mimo tego, starałem się jak mogłem, by nie pokazać jej, że wbrew wszelkim pozorom, faktycznie się o nią martwiłem.
Podszedłem bliżej, najciszej jak tylko mogłem, kładąc rękę na jej ramieniu. Okazało się to największym błędem, jaki mogłem popełnić, bowiem już po chwili poczułem rozlewającą się falę agonii, której centrum mieściło się gdzieś w okolicach podbrzusza, a krzyk Yeol przerwał tę, wręcz przygnębiającą, ciszę. Trafienie w niezwykle czuły punkt, jak i wiecznie plączący się pod nogami kot sprawiły, że mimowolnie wylądowałem na ziemi. Syknąłem przeciągle, zasłaniając oczy przed rażącym błyskiem latarki, skierowanym prosto w moje oczy.
-Wyłącz to cholerstwo.- warknąłem, powoli podnosząc się do siadu
Nie posłuchała prośby, a jedynie skierowała blask w zupełnie inne miejsce, nieco niżej. Kolorowe plamy ograniczały moje pole widzenia, jednak jakimś cudem zdołałem się podnieść, podpierając o pobliskie drzewo. Odetchnąłem głęboko, nienaturalnie mrużąc oczy. Kiedy poczułem, że mój stan wraca do normy, spojrzałem w kierunku jasnowłosej, na której twarzy malowało się zdecydowanie za wiele uczuć.
-Takiego przywitania jeszcze nie miałem.- mruknąłem pod nosem, a na mojej twarzy pojawiło się coś na wzór bladego uśmiechu- Tak swoją drogą, nic ci nie jest? Bieganie samej po lesie nie jest zbyt bezpieczne.- wsunąłem ręce do kieszeni, starając się zachować niewzruszoną postawę
-Już jest w porządku… a ty? Też dość mocno oberwałeś…- zaśmiała się nerwowo, odwracając wzrok
-Jak widać żyję...- wzruszyłem ramionami- W każdym razie powinniśmy wrócić na trasę i poszukać wreszcie tych cholernych wstążek… gdziekolwiek się one znajdują.- rozejrzałem się, próbując znaleźć cokolwiek, co pomogłoby nam określić, gdzie tak właściwie się znajdujemy
W tym samym momencie oczy kobiety zajęły się migoczącymi iskrami, a ręka powędrowała do jednej z bocznych kieszeni. Z początku spojrzałem na nią z ukosa, nie bardzo rozumiejąc, co owy gest miał oznaczać, jednak kiedy wyjęła z niej niewielką wstążeczkę, do której przyczepiono zgiętą kartkę w identycznym kolorze, wszelkie wątpliwości zniknęły.
-Znalazłam ją gdzieś po drodze… to chyba niedaleko.- stwierdziła, podchodząc bliżej mnie
-Pamiętasz mniej więcej gdzie?- zapytałem, mając nadzieję, że wreszcie uda nam się poprawnie ukończyć jedno z zadań
Zamyśliła się, by po chwili przecząco pokręcić głową. Westchnąłem ciężko, powstrzymując się od kilku komentarzy.
-No nic…- zacząłem, próbując zabrzmieć choć trochę przyjaźnie- Co jest tam napisane?
Jasnowłosa przez chwilę mocowała się z ową wstążeczką, by po chwili rozwinąć, dość niepozornie wyglądającą rolkę papieru. Rozpoczęła lekturę, jednak po chwili mina jej zrzedła, a głowa nieco przekrzywiła.
-Akashi… to jakaś zagadka.- odparła, podsuwając mi pergamin przed twarz, a właściwie próbując to zrobić
Z początku niechętnie, jednak po chwili pochwyciłem owy zwitek, przejeżdżając wzrokiem po kolejnych, niedbało zapisanych wersach. Nigdy nie przepadałem za poezją, więc sposób, w jaki zapisano ową łamigłówkę nie był mi zbyt na rękę.
-Świetliki, spadające gwiazdy, lustrzane odbicie, puchacze…- wyczytałem słowa, które wydały mi się w tym wszystkim kluczowe- Jakieś pomysły?- posłałem jej pytające spojrzenie, mając nadzieję, że zrozumiała z tego wszystkiego nieco więcej, niż ja
-Macie tu jakiś zbiornik wodny?- zapytała nagle, jakby doznając oświecenia
-Jakiś jest, ale co to ma do rzeczy?- odparłem, by po chwili zażenowany uderzyć się w czoło- No tak, dlaczego na to nie wpadłem
Chwyciłem jej nadgarstek, ciągnąc kobietę za sobą. Kilkukrotnie wypowiedziała moje imię, a nawet próbowała się stawiać, jednak bezskutecznie, byłem zbyt skupiony, by zwracać uwagę na cokolwiek, co działo się wokół mnie. Omamiony wizją szybkiego dotarcia do celu, wymijałem kolejne alejki, czując, że to już naprawdę blisko. Zwolniłem dopiero w momencie, w którym poczułem przyjemną bryzę, a flora uległa nagłej zmianie. Poluzowałem uścisk, jednak wciąż prowadziłem, nie dając Yeol możliwości samodzielnego poruszania się.
-Prawdopodobnie o to miejsce chodziło.- odezwałem się wreszcie, spoglądając w stronę, nieco zmęczonej, kobiety- Tak, tak nie powinienem był cię tak ciągnąć, ale bałem się że nie nadążysz.
Przerzuciłem wzrok na rozpościerające się przed nami jezioro, nad którego taflą aż roiło się od przeróżnych pyłków i kolorowych owadów, nadających sytuacji pewnej niezwykłości, której nie sposób było przeoczyć.
Podszedłem bliżej zbiornika, zanurzając dłoń w jego, aż nienaturalnie czystej, tafli. Poczułem nawracającą falę wspomnień, z którymi wiązało się to miejsce. Pierwsze wagary, miejsce odpoczynku od męczącego życia codziennego, ucieczka od rodziców… te trzy rzeczy sprawiały, że nie potrafiłem zapomnieć, wracając tu za każdym razem, kiedy coś zaczynało się walić.
Mimowolnie się uśmiechnąłem, by po chwili zmienić owy gest w niezadowolony grymas, jaki widniał u mnie na co dzień. Z głuchym westchnięciem odwróciłem się w stronę jasnowłosej, wymownie spoglądając na liliowy skrawek papieru.
-No więc, co mamy tu zrobić?- zapytałem w końcu, wycierając mokrą dłoń o materiał bluzy
Dziewczyna po raz kolejny zajrzała do owych zapisków, by po chwili delikatnie się zaczerwienić, co jednak szybko ukryła, będąc przekonaną, że nic nie zauważyłem. Nie zamierzałem wyprowadzać jej z błędu, jednak przyznam, że było to całkiem rozkoszne.
-Coś nie tak?- zapytałem po raz kolejny, mając nadzieję, że tym razem uzyskam odpowiedź
-W wodzie jest skrzynka, trzeba ją wyłowić, żeby znaleźć wskazówkę…- wydusiła w końcu, wymownie spoglądając w moim kierunku
-I pewnie chcesz żebym ją wyłowił?- dokończyłem, nim zdążyła w ogóle otworzyć usta
-Tak… masz dłuższe ręce i nie zmoczysz się aż tak bardzo…- próbowała za wszelką cenę zrzucić na mnie całą robotę, sięgając nawet najgłupszych argumentów
-Skoro chcesz, wbrew pozorom jest całkiem czysta.- wzruszyłem ramionami, łapiąc za materiał koszulki
-Czekaj! Co ty robisz?- wyrzuciła nagle, jakby przeczuwając moje zamiary
Wyszczerzyłem zęby w głupim uśmiechu, by po chwili pozbyć się górnej części garderoby. Nie miałem pojęcia, czy odwróciła wzrok, czy może wciąż dzielnie spoglądała w moim kierunku, jednak sądząc po jej wcześniejszej reakcji szczerze wątpiłem w prawdziwość drugiej opcji. Zdążyłem jeszcze podwinąć dresy, nim do moich uszu dotarło stłumione pytanie jasnowłosej.
-Tak właściwie, po co w ogóle ją zdjąłeś?
-Szczerze? Nie mam pojęcia.- ukazałem rząd śnieżnobiałych zębów, ostrożnie wchodząc do wody- Powiedzmy, że mam dziwne przeczucia, że mógłbym ją zmoczyć.- puściłem jej oczko, jednak szybko powróciłem do swojego pierwotnego zajęcia- Jest tam gdzieś może napisane jak to cholerstwo wygląda? Jakieś cechy szczególne? W takiej scenerii wszystko wygląda jak walony kamień.
<Yeol? ( ͡° ͜ʖ ͡°) >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz