Od Dementora CD Martyny

Nie spodziewałem się że po tym jak widziała we mnie potwora, jeszcze zechce mnie ujrzeć. Nie widziałem w niej tego strachu, przełamała się, jakby w dopiero co próbowała i zaufała. Sam nie wierzyłem co zrobiłem, uczucie kierowało aż zło przegoniło. Ten nieznany ból który nękał moją dusze, dzisiaj prysł gdy nasze usta tyknęły po raz pierwszy. miałem przymrużony oczy podczas tego wyczynu co zdążyłem zauważyć u niej mocne zdziwienie, zdziwiło mnie gdy Martyna poruszyła ustami jakby chciała odwzajemnić, pogłębiło to nasz pocałunek. Nie mogłem i nie chciałem się od niej odczepić. Jedną dłoń którą położyłem powoli i delikatnie na jej biodrze, przesunęła się na plecy pod bluzę i koszulkę, czułem delikatną skórę dziewczyny. Po chwili jednak ktoś nam przerwał...
-No przepraszam do cholery! - zniecierpliwiony mężczyzna podniósł ton, wtedy odkleiliśmy się od siebie spoglądając na faceta które po chwili mógł przejść. Gdy zniknął nam z oczu, nasz wzrok znów się zetknął a na moim ryju pojawił się rumieniec, aż sam nie wiedziałem co powiedzieć a rzadko... oj RZADKO! to sie zdarza.
-No to ten... ekhem.. - podrapałem się po karku jednocześnie łapiąc za niego. Dziewczyna jakby zamurowało, wystraszyła mnie tym.
-To do jutra... jesteś super- dodałem otwierając swoje drzwi.. szybko je za sobą zamknąłem i uderzyłem w czoło lekko uśmiechając.
-Woaw.. - naprawdę uważałem że było cudnie, choć nie znałem jej do końca już miałem ochotę zostać przy niej wiecznie. Potem noc przeminęła jak zwykle, wykąpałem się i usnąłem nie mogąc doczekać się nowego dnia gdzie znów spotkam Martynę.
Kolejnego dnia budzik zadzwonił , czas do szkoły. Moim nieszczęściem było że w tej samej klasie nie wylądowaliśmy ale mieliśmy z nimi wspólny W-F. Przebrałem się w bojowe ciuchy i przygotowałem do następnej tury, podczas meczu koszykówki popisywałem się gdy ujrzałem jej wzrok na sobie. Pokazałem.. że jestem atrakcyjny jakby wczorajszych morderstw w ogóle nie było. Po skończonym W-F ie gdy wszyscy z sali wyszli, podszedłem do Martyny która siedziała sama na materacach. Dotrzymałem towarzystwa, delikatnie uśmiech podesłała.
-Chciałem cię przeprosić za wczoraj.. i podziękować. - zacząłem temat.
-Nic takiego... uznałam że tak trzeba. - oznajmiła spoglądając na swe ręce chodziło pewnie o to że mnie nie zdradziła.
-Widze spodobała ci się moja bluza? - zaśmiałem się. Odpowiedziała tylko cichym śmiechem.
-Wiesz.. chciałbym cię lepiej poznać... Może dasz zaprosić się dzisiaj po szkole na... hm... na basen na przykład? Wiem że ponoć lubisz pływać, a ja chciałbym co nieco się podszkolić... To jak? - spytałem uroczym głosem opierając się rekami z tyłu, tuląc ramie do dziewczyny.
Martyna?